Γλυστρίτης

Volvariella speciosa (Fr.) Singer var. gloiocephala (DC.) Singer 1951

Βολβαρίσκη η γλοιοκέφαλη

Volvopluteus gloiocephalus Vizzini, Contu & Justo 2011

Pluteaceae

 Κύθηρα, Δεκέμβριος 2012. Φωτογραφίες κείμενο: Σταυρούλα Φατσέα

Αναπτύσσεται σε κήπους, χέρσα χωράφια, ανάμεσα στα αγριόχορτα, σπανιότερα σε πυκνότερη βλάστηση και δάση. Μανιτάρι αρκετά διαδεδομένο σε όλο τον κόσμο. Το καπέλο μπορεί να γίνει έως 15 εκ. σε διάμετρο. Με χαρακτηριστικό ήβο στο κέντρο που είναι σκουρότερος Απαλό και λαμπερό με ξηρό καιρό ενώ με υγρό καιρό αποκτά γλοιώδη υφή στην οποία οφείλει και το όνομά του. Το χρώμα του από απαλό λευκό έως γκριζοκαφετί με ροδόχρωμα ελάσματα που γίνονται σταδιακά καφετιά καθώς το μανιτάρι ωριμάζει. Εργαστηριακή έρευνα και πειράματα σε ποντίκια έδειξαν ότι στο μανιτάρι αυτό περιέχονται ουσίες που έχουν αντικαρκινική δράση.

(Ohtsuka et al., 1973)

Λόγω της ομοιότητας του με δηλητηριώδη είδη του γένους amanita, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν συλλέγεται.

Στα Κύθηρα το μανιτάρι αυτό ονομάζεται γλυστρίτης (Ποταμός, Καραβάς) ή γλυστραίος (Πιτσινιάνικα) και αφθονεί σε αρκετές περιοχές του νησιού σε χέρσα χωράφια και στις άκρες των δρόμων. Στο βόρειο μέρος των Κυθήρων τα μαγειρεύουν γιαχνί ή τηγανητά και τα θεωρούν πολύ νόστιμα!

Πάντως όπως ανέφερα και παραπάνω χρειάζεται μέγιστη προσοχή στη συλλογή τους. Ποτέ δεν πρέπει να στηριζόμαστε σε απλές περιγραφές ή ταυτοποίηση από βιβλία ή από το διαδίκτυο. Εάν δεν είμαστε απολύτως βέβαιοι για κάποιο είδος, καλό είναι να αποφεύγουμε τη συλλογή και κατανάλωσή του.

Εγώ κατάφερα να το δοκιμάσω χάρη στους καλούς μου φίλους Παναγιώτη και Τάσο Σουρή, που είναι έμπειροι μανιταροσυλλέκτες  και μοιράζονται τις γνώσεις τους με χαρά!

Ευχαριστώ επίσης τον Κώστα Καλλίγερο που μου διηγήθηκε πως μάζευε μανιτάρια όταν ήταν μικρός  στα Πιτσινιάνικα και με πληροφόρησε για την τοπική ονομασία στο Μέσα Δήμο.